Fransa için sevgi dolu bir terim olan l'Hexagone'a indiğimde, haritaya tekrar baktım, evet, Fransa, soyutlamaya ve estetik zevke olan Fransız sevgisini ifade eden yamuk bir altıgen olarak ortaya çıktı; güzellik ve mükemmellik içinde, çok yüzlü ince bir elmas gibi altı kenarlı bir altıgen: ülkelerine dair Fransız bakışı.

Bir haftalık serbest tatil ile, eşim ve ben gençliğimizin en sevdiğimiz yerini yeniden ziyaret etmeye karar verdik : Fransa'nın güneybatısı ve sayısız lezzeti. Hem dinlenmek hem de bu benzersiz ortamın manzaralarının ve gastronomik lezzetlerinin tadını çıkarmak istedik, hâlâ bu eski kültürün tatlarını ve yankılarını yakalayabileceğiniz "derin Fransa": illerin kalelerinin kuleleri, şehir meydanlarındaki çeşmeleri sıçratan, pazarlarda taze toplanmış meyve ve sebzelerin kokusunu içine çeken, ya da nefis hamur işleri için tereyağı ve eriyen şeker kokularını yayan dükkanların önünden geçen, otlarla kaynayan zengin yerel soslar, sarımsak ve gerekirse kaz yağıyla işlenmiş trüflerin notalarını barındıran Fransa'nın taşra bölgeleri.

Arabayla, Paris'ten güneybatıya, Loire boyunca, Poitiers ve bir zamanlar soylu evlerde troubadurların şarkı söylediği Romanesk kiliselerine doğru ilerlerken, Fransa'nın güneybatısına, kendi dünyasına, eski büyülü Aquitaine'e ve daha güneye, Üç Silahşörlerin edebiyatta ortaya çıktığı Gascogne'a yaklaştık... Périgord bölgesine vardık, Bordeaux'nun biraz kuzeydoğusunda, Güneybatı'nın başlıca şehri, büyük şaraplarıyla ünlü ve Périgueux'de güzel bir han bulduk, tarih dolu ve Périgord'un gelenekleriyle, özellikle de ünlü mutfak gelenekleriyle zengin, Güneybatı'nın mükemmel bir şehri.

Ertesi gün, ünlü Cumartesi pazarına erken gittik ve sergilenen çeşitli yiyeceklerin renklerinin tadını çıkardık; Trüf ülkesinin kalbindeyiz, kara trüf, gastronominin siyah elması olarak adlandırılır! Ancak iyi yığılmış ceviz kokusu da dikkatimi çekti, ardından kaz ciğerleri ve ördek foie gras, magretler, butlar, bagetler ve sergilenen midesi göründü. foie gras diyarındaydık! Ne çeşitlilik! Konserve foie gras, güneşte parlayan cam kavanozlarda foie gras, ardından yarı pişmiş, yarı pişmiş foie gras, büyük parçalar ve özel pişmemiş kaz ciğerleri – çok pahalı – ve ördek ciğeri, modern tatlar için en popüler olanlar bulunabiliyordu.

Nazik satıcılar, tadı ilahi olan minik foie gras parçaları sunuyorlardı ve kesinlikle bu özel yiyecek, eski Mısır'ın bir sanatı olup Roma'da tercih edilmiş ve Yahudiler tarafından tüm Avrupa'ya yayılmıştır, en iyi yuvasını burada Fransa'nın güneybatısında bulmuştur; burada nesiller boyu çiftçiler, gri ördekleri ve kazları dikkatle yetiştirerek onları mısırla beslemiş ve benzersiz şekilde aromalandırılmış zengin karaciğerlerini besleyen otlar ve sebzeleri aramalarına izin vermişlerdir; bu tatlar, Fransız mutfağının tacının mücevheri haline gelmiştir.

Yerel satıcılardan iki kavanoz kaz foie gras ve iki kavanoz ördek foie gras satın aldık; satıcılar bunların yerel périgourdines çiftliklerinden geldiğini garanti ettiler ve ardından şehrin en iyi restoranlarından birine gitmeye karar verdik; burada klasik bir cassoulet yedik, bölgenin en geleneksel yemeklerinden biri, ördek butları ve inciklerinin kendi yağı içinde yavaşça pişirilmesiyle yapılmıştı ve tabii ki, lezzetli olan yerel bir şarap içtik, ama dürüst olmak gerekirse, artık hatırlamıyorum. Acaba bir Monbazillac mıydı?

Périgord'daki konaklamamız sırasında, güzel Dordogne nehrinde, tebeşir kayalıkları, kireçtaşı çıkıntıları ve uzun süreli yerleşimi ortaya koyan güzel kaleler, konaklar ve pitoresk köyleri izleyerek, yassı tabanlı bir gabarre teknesiyle yavaş bir tekne gezisi yapmaya özen gösterdik: insan emeği ile çekici doğanın mutlu bir birleşimi.

Bordeaux çevresindeki ünlü bağların bazılarını da ziyaret ettik ve güneybatıya, Landes'e doğru indik; burası, bataklıkların ve bataklıkların kaynağı olan Atlantik kıyı bölgesidir, ancak kısmen drene edilmiş ve Avrupa'nın en büyük çam ormanlarından biriyle kaplanmıştır; burada kasabalar küçüktür, ancak folklorik bir havası vardır. Bu oldukça düz kumlu manzarada, en iyi gri ördeklerden bazıları, Périgord'dakinden daha zengin ve daha yoğun bir tada sahip foie gras için yetiştirilir.

Gezimize devam ederken, Castelnau-Chalosse adlı güzel şehirde konakladık ve yerel bir restoranda, kışın bahardan daha iyi olan, ancak yine de bölgeye özgü başka bir lezzetli çorba yemeği olan garbure sipariş ettik. Birkaç çiftlik gezdik ve yerel ördek foie gras aldık, soğuk bir Sauterne beyazıyla birlikte ve kıyıya doğru yöneldik; burada, İkinci Dünya Savaşı'ndan kalma eski bir Alman sığınağının üzerinde bir kumul plajı bulduk. Yakınlarda, plaja ve beyaz denize bakan bir yerde, Fransızların dediği gibi mükemmel şekilde eşlik eden, kremamsı ördek foie gras'ını tadarken, en tatlı ve en yoğun Sauterne'den bir piknik örtüsü serdik.

Öyle neşeliydik ki, kum tepesinden plaja doğru kaydık, vahşi çingene gibi soyunduk ve Gascogne körfezinin oldukça soğuk sularına dalarak birbirimizi sıçrattık ve sonunda dalgalar üzerimize çarparken kucaklaştık; Lezzetli bir öpücükten sonra, hala şarap, ördek foie gras ve deniz suyu ile nemli dudaklarımızla, tekrar giyindik ve normal burjuva halimize döndük. Ah, Fransa'nın güneybatısı! Bu gastronomik zevkler insan arzusuna ne getiriyor! Arabamıza doğru giderken karım için bir çikolatalı trüf çıkardım, yerel restoranda son bir gece geçirdim, bir Périgourdine bifteği yedim ve geleneksel Îles Flottantes ile sonlandırdım.

Gers ve Quercy'ye gitmediğimiz için üzgünüz, çünkü orada da güzel kaz ve ördek çiftlikleri, mükemmel foie graslar var!, ancak zaman seçeneklerimizi sınırlıyordu.

Haftamız neredeyse bitmişti, Paris'e dönüş yolculuğu ve gece boyunca akan Seine Nehri manzarası eşliğinde zavallı Notre-Dame'ın yeniden inşasına bakarak son büyük bir akşam yemeği hariç.